“Als ik later groot ben, dan ga ik naar Japan”

Japan is een land dat je regelmatig op een bucketlist tegenkomt, zo ook bij Patricia van Trigt (ZRA bij YourTravel). Patricia: “Toen ik nog kind was vertelde mijn tante Ada alles over Japan. Zij was daar in de jaren ‘60 op rondreis geweest. Vooral de geisha-poppen die zij in een vitrinekast had staan, maakten veel indruk op mij. Ik zal toen een jaar of zes zijn geweest. Dan lag ik in een logeerbed naar al die diakasten te kijken en boven mijn hoofd stond een doos waar Japan op geschreven stond. Toen dacht ik: ‘Als ik later groot ben, dan ga ik naar Japan’.

Dat gevoel werd jaren later nog eens versterkt, toen ze ging werken bij Japan Airlines. “Hier maakte ik van alles mee, zoals de buigingen van onze station manager bij het welkom heten van bezoekers uit Japan. Tot aan de dag van vandaag kan ik het nog na vertellen. Die man kon met zijn mond zijn knieën kussen. Maar ook de geisha’s die ik op Schiphol heb gezien. De verhalen van mijn collega’s. De foto’s van de mooie en bijzondere vegetatie, de klederdracht, de tempels, noem maar op. Het mysterieuze eraan was de grootste drijfveer.”

Fascinerend

Vorig jaar was het dan zover en vertrok Patricia samen met haar zoon voor drie weken naar Japan. “Het overtrof mijn verwachting qua natuur, wat een prachtige bloesembomen vind je er. Mijn zoon werd er soms knettergek van, ‘niet weer een boom op de foto zetten’ zei hij met een zekere regelmaat haha. Maar je ziet er ook, voor ons, aparte dingen. Een verwarmde toilet met allemaal sproeiknoppen. Wasmanden naast je tafel als je uit dineren gaat om je handtas of rugzak in te doen. Apparaten waar je je diner met een drukknop kan bestellen. Het kaartje met gereserveerd erop, dat je krijgt als je je aanmeldt bij de ontbijtzaal in het hotel. Die kan je dan neerleggen op je ontbijttafel zodat de tafel van jou blijft. Maar ook hoe netjes iedereen is. In een McDonald’s stonden er tafels met opengeklapte laptops erop. Geen persoon erbij te zien. Die waren hun eten aan het bestellen of elders. Het is een heel fascinerend land. Van de klederdracht tot de tempels, maar ook de dorpjes in zijn geheel.”

Voorbereiding

Uiteraard wilde Patricia goed voorbereid op reis. “Ik heb mijn zoon gevraagd een lijst te maken met steden die hij graag wilde zien. Ook zelf heb ik een lijst gemaakt met de plaatsen die ik wilde bezoeken. Zo kon ik in grote lijnen de route bepalen. Verder had ik hier en daar op websites bij reisorganisaties en blogs afgekeken wat er allemaal voor moois te zien was. Japan is gewoon te groot om in een keer te bezoeken. Het moest een goede mix worden tussen natuur en steden. Ik had online naar treinreizen gekeken, maar bedacht dat drukke trein- en metrostations voor mijn zoon met autisme nog wel eens moeilijk konden gaan worden. Daarnaast vind ik het continu in de gaten houden van mijn horloge, om de trein te moeten halen, geen vakantie. Ik wilde complete vrijheid, zodat ik zelf kan bepalen wanneer ik vertrek en waar ik stop. Toen kwam ik op het idee om een auto te huren. Ik heb even op Google gekeken hoe de snelwegen, de wegbewijzering en drukte was. Links rijden kon ik al, dus dat was geen obstakel. Het zag er allemaal goed uit. De keuze was snel gemaakt, vooral toen ik zag dat het huren van een auto in verhouding met de Japan Rail Pass twee keer zo voordelig was.”

Uitdagingen

“De vliegreizen waren wel een uitdaging, want ik wilde precies de juiste data hebben voor de bloesemperiode. De prijs was namelijk erg hoog voor een vliegticket in deze periode. Toen de vliegreizen in optie waren gezet, heb ik de auto geboekt en ben ik per plaats de hotels gaan uitzoeken. Waar kan ik de auto parkeren? Daarnaast moest de prijs goed zijn en het liefst een kleinschalig Japans hotel in een niet te drukke buurt. Het werd een afwisselende route met steden, dorpen, cultuur en natuur. Authentieke plaatsen waren een must voor mij. Het was wel een grote uitdaging om het juiste moment te vinden. Met ons gezin, vier personen, was het geen doen. Te veel verschillende interesses en beperkingen, ook mijn man en dochter hebben autisme en adhd. Het leek mij wel een geweldig eindexamencadeau voor Stijn. Geloof mij, dat heeft hij echt verdiend. Zijn hele schoolperiode is een zware tijd voor ons beiden geweest. Dit vanwege al perikelen omtrent het autisme spectrum en wat daarbij komt kijken.”

Diversiteit

Maar na alle voorbereidingen zijn we heel benieuwd naar de route. “Die zag er als volgt uit: Tokyo, Nikko, Matsumoto, Takayama, Shiragawa-go, de Japanse Alpen, Tsumago, Magome, Kyoto, Nara, Koyasan, Hashimoto, Osaka, Himeji, Hiroshima, Kurayoshi, Mount Daisen, Kanazawa, Takasaki, Mount Fuji en toen naar de luchthaven Tokyo. Deze route had ik op maat gemaakt. Wij hadden maar drie weken en hebben authentieke, drukke en rustige plaatsen afgewisseld met wandelingen in de natuur. Ik heb het gevoel dat wij alles eruit hebben gehaald wat kon qua diversiteit. De wandelroute in Koyasan, door het immens grote kerkhof, naar de tempel toe heeft de meeste indruk op mijn gemaakt. In de tempel was een monnik hardop aan het bidden. Het begon al te schemeren en er hingen honderden verlichte lampionnen aan het plafond. De hele setting heeft op ons een onuitwisbare indruk gemaakt. Ook de Japanners die er in traditionele kleding rondlopen zijn prachtig om te zien.”

Perfecte reis

“Maar er zijn nog veel meer dingen die indruk hebben gemaakt. Waaronder de huizen in Shiragawa go, de 3D-reclameborden, de stiltes in restaurants, de Japanse bescheidenheid, hoe schoon het overal is, de tempels in Kyoto, de bloesembomen, het bamboebos, en boven alles om dit te kunnen doen met  mijn zoon. Mijn zoon, die opeens met een Japanner sprak in het Japans, dan wel met steekwoorden hoor. Dat was heel bijzonder. Onze enthousiasme om samen Japanse souvenirs te kopen. Het avondeten samen. Stijn trok mij vaak over de streep om van die bijzondere gerechten te proberen. Het was een perfecte reis.”

In deze special delen meer reisprofessionals hun ultieme bucketlistreis. Lees ook reis van Jacqueline den Dunnen naar India.