Hoe vaak word je nog vergeven voor een fout die vervelende consequenties had voor je klant of het bedrijf waar je een partnership mee hebt?
In hoeverre gaat de reisbranche klappen ondervinden van de claimcultuur, die steeds meer haar intrede doet in Nederland?
Ik had er graag bij willen zijn op 1 oktober 1924, de eerste intercontinentale vlucht van KLM van Amsterdam naar Batavia met een Fokker F-VII.
In die tijd was het ‘airport hoppen’ naar je eindbestemming. En de van tevoren aangegeven vluchtduur? Die werd waarschijnlijk nooit gehaald. Passagiers dachten er destijds niet aan om geld terug te vragen van hun ticket. En een vliegticket was in die tijd pas echt duur.
Maar tegenwoordig, bijna 100 jaar later, zijn websites als ‘EUclaim’, ’Flight Claim’ en ‘Vlucht vertraagd’ immens populair. Is je vlucht vertraagd? Claimen, claimen, claimen. Is dat wel terecht en moet je dat wel willen?
De Consumentenbond adviseert de ‘kansloze’ consument maar wat graag om de paar honderd euro waar men recht op heeft bij een vertraging te bemachtigen. Natuurlijk moeten er afspraken zijn, maar draaien we met z’n allen niet een beetje door?
Gaan we toe naar het claimen van duizenden, misschien wel miljoenen euro’s wanneer een stewardess een beetje koffie morst op de witte blouse van een business class passagier? Of zijn we daar inmiddels al?
Stel je voor dat je dit overkomt op het reisbureau als hardwerkende reisagent? Benieuwd hoe de ervaringen zijn van onze lezers op dit gebied.
‘Genade‘ is voor mijn gevoel de laatste tijd ver te zoeken. Welk reisbedrijf bouwt er geen dossier op van haar personeel…? Maar ook personeel lijkt weinig genade meer te hebben met management. Kijk maar naar luchtvaartpersoneel dat staking na staking aankondigt.
Steeds meer reisagenten geven aan dat de toegevoegde waarde van een reisagent de kennis, maar vooral ook het kennen van de klant is. Misschien behoedt dat reisagenten wel voor veel claims?
Arjen Lutgendorff
arjen@travelpro.nl
